Ballady i romanse. Autor: Władysław Broniewski. interpretacja. "Słu­chaj, dzie­wecz­ko! Ona nie słu­cha To dzien bia­ły, to mia­stecz­ko" Nie ma mia­stecz­ka, nie ma ży­we­go du­cha, po gru­zach bie­ga naga, ruda Ryf­ka, trzy­na­sto­let­nie dziec­ko. „Ballady i romanse" to ewidentne nawiązanie, aluzja literacka, do słynnego cyklu Adama Mickiewicza. Nawet motyw przewodni jest ten sam, choć tutaj w utworze dominuje wizja wojennej pożogi. Ciekawe rozwiązania językowe i niezwykły koncept pozostawiają niezatarte wspomnienie po przeczytaniu wiersza. „Romantyczność" Adama Mickiewicza wydana została w roku 1822, w zbiorze „Ballady i romanse". Utwór Władysława Broniewskiego o takim samym tytule, co tom Mickiewicza Romantyczność Adama Mickiewicza i Ballady i romanse Władysława Broniewskiego - interpretacja i analiza porównawcza - Adam Mickiewicz Władysław Broniewski stworzył własną wersję Mickiewiczowskiej ballady Romantyczności. Jego dzieło jest aluzją literacką. Cierpiącą i obłąkaną po śmierci ukochanego Jasia Karusię zastąpił rudą, nagą Ryfką , która w obłęd wpadła po przeżyciu wydarzeń II wojny światowej. „Bagnet na broń" to tytuł wiersza, który Władysław Broniewski opublikował w obliczu prawdopodobnego zagrożenia Polski atakiem ze strony Niemiec. Kilka lat później - w 1943 r. - pod taką nazwą ukazał się w Palestynie piąty tom jego poezji. Wiersz Władysława Broniewskiego „Ballady i romanse" został wydany w 1945 roku jako część szóstego tomiku poety zatytułowanego „Drzewo rozpaczające". Cały zbiór był rozrachunkiem z dramatycznymi wydarzeniami II Wojny Światowej, stanowi obraz upadku człowieczeństwa. .

ballady i romanse broniewski streszczenie